Sayonara!

Decyzję podjęłam dokładnie tydzień temu, choć muszę przyznać, że zastanawiałam się nad tym i chodziło mi to po głowie od dość długiego czasu. Pewnie nie przesadzę mówiąc, że od około dwóch miesięcy. 

Przejdę do konkretów i nie będę niepotrzebnie tego przeciągać. Zamykam bloga. Nie powiem, że z przyczyn prywatnych, bo byłoby to kłamstwem. Nie powiem też, że to dlatego, że nie chcę już pisać i nagle to znielubiłam, bo to też byłoby kłamstwem. Prawdą jest to, że przejadło mi się (?), przestało mnie zadowalać (?), przestało mi przynosić satysfakcję (?) zamieszczanie opowiadań na blogu. Powodów jest wiele, choć głównie kręcą się wokół tego samego. Nie chcę dotrzymywać terminów, nie chcę pisać dlatego, że "powinnam",  a przede wszystkim nie chcę już upubliczniać swoich opowiadań.

Wiem, że raz lub dwa razy (? nie pamiętam dokładnie) napisałam gdzieś na blogu, że nigdy nie przestanę pisać. Cóż, odnośnie pisania nie kłamałam. Nie można mi tego zarzucić. Nie pamiętam jednak czy pisałam coś o tym, że nigdy nie przestanę prowadzić bloga/zamieszczać. Jeśli tak, to było to naiwnym kłamstwem. Jeśli nie, to.. cóż, wychodzi na to, że żadnej głupiutkiej "przysięgi" nie łamię.

Tak czy inaczej, chciałabym podziękować za te 3 lata. Naprawdę, nie robię tego na pokaz ani dlatego, że tak wypada. Po prostu 3 lata, to dość długi okres w moim życiu, biorąc pod uwagę fakt, że za nieco ponad miesiąc kończę dopiero (lub "aż", zależy od perspektywy) 17 lat. Tak więc dziękuję Wam, czytelnikom, dziękuję osobom, które dzięki tej stronie poznałam i dziękuję tej stronie internetowej, bo to w końcu wokół niej wszystko się tutaj kręci.

W ramach rekompensaty, jeśli mogę tak to nazwać, odpowiem na każde zadane mi w komentarzach pytanie (tylko pod tym postem). Nie ma żadnego terminu. Będę odpowiadać tak długo, jak będą pojawiać się pytania. Skontaktować można się ze mną w każdej chwili, w końcu powiadomienia o komentarzach dostaję na maila, więc to nie tak, że nagle się od tego wszystkiego odetnę - zresztą, nie chciałabym tak po prostu znikać i nagle usuwać bloga bez żadnego słowa wyjaśnienia. Blog nie zostanie usunięty i nic z niego nie zniknie, więc nie musicie nagle w panice kopiować moich wypocin do Worda (co... chyba byłoby nielegalne, bo to kradzież mojej własności intelektualnej, ale nie mam pewności). Cóż, i tak pewnie część z Was już to dawno zrobiła, no ale mówi się trudno. Tak działa świat.

Żeby nie przedłużać.

Do widzenia.