Durarara!! "Widzieć świat twoimi oczyma" - rozdział 30

Rozdział 30

Z czasem niektóre rzeczy tracą sens.

Takie właśnie zdanie chodziło Izayi po głowie tego poranka, gdy leżał on sam w łóżku. Mhm, sam. Kiedyś byłoby to czymś normalnym, ale…

Zaśmiał się lekko.

Kiedyś… kiedyś pewnie by było, jednak – jak to już sobie wyjaśnił – z czasem niektóre rzeczy tracą sens.

Czas...

Kiedyś.

Teraz.

Westchnął. Szczerze powiedziawszy to sam nie do końca potrafił określić, kiedy to jego “zawsze” zmieniło się na “kiedyś” oraz jak długo ta przemiana trwała.

Zawsze nienawidziłem Shizuo – zmieniło się na – kiedyś nienawidziłem Shizuo.

Shizuo zawsze mnie nienawidził – na – Shizuo kiedyś mnie nienawidził.

Zawsze jestem zdecydowany – na – kiedyś byłem zdecydowany.

Im dłużej o tym wszystkim myślał, tym bardziej był sobą rozczarowany. Oczywiście nie w stu procentach, ponieważ część jego świadomości zastanawiała się nad tym czy aby na pewno ta zmiana jest czymś złym.

Chyba zależy od tego, jak na spojrzeć, co nie? – pomyślał sobie.

Gdyby nie to, że stracił wzrok, ta zmiana definitywnie byłaby czymś złym, ale biorąc pod uwagę okoliczności, wykorzystanie zagrażającemu mu wroga na swoją korzyść, było jedną z lepszych dostępnych możliwości.

Tak. Na tym etapie było to już jasne. Shizuo jako współpracownik – aka pies lub Rybia Gała – był bardzo praktyczny. Nie ma potrzeby się powtarzać. Mimo wszystko Izaya czuł ku temu potrzebę.

Prawie tak, jakby coś głęboko w nim nie pozwalało mu uwierzyć w to, że naprawdę zależy mu tylko i wyłącznie na wykorzystywaniu Shizuo. Jakby przez powtarzanie tego wiele razy, chciał sobie wmówić, że to prawda, bo sam nie był tego tak do końca pewien.

Ale tak szczerze to kogo to obchodzi?

Kogo to obchodzi?

Kogo, z wyjątkiem Shizuo, obchodzi to czy Izaya powie mu, że go kocha?

Na pewno nie Orihare. Miał on ważniejsze rzeczy na głowie – takie jak na przykład nowe zlecenie od Shikiego. Oczywiście praca dla yakuzy nie była jego priorytetem, ale ten szczególny przypadek akurat nieco go zainteresował. Mhm, był zdecydowanie bardziej interesujący od Shizuo.

A skoro tylko Shizuo to obchodziło, to raczej nie było to zbyt ważne, prawda? Jedna osoba, która nie do końca jest człowiekiem, na 7 miliardów innych – mających to głęboko gdzieś – ludzi.

Izaya lekko się do siebie uśmiechnął.

Jaka pokręcona logika.

Mógł kochać całe te 7 miliardów, jednak w jego życiu przewinęła się zdecydowanie mniejsza ilość ludzi. Do jego świata, w którym żył, należało gdzieś około kilku tysięcy jednostek.

Jeden Izaya.

Siedem miliardów ludzi.

Jedno życie.

Jakim cudem starczało mu miłości na kochanie tych siedmiu miliardów – tego nie wiedział nawet on sam – ale był w stu procentach pewien, że otwarte kochanie tych siedmiu miliardów było siedem miliardów razy prostsze niż otwarte kochanie Shizuo.

Ale proste rzeczy z czasem stają się nudne, co nie?

***

- Co jest?

Kiedy Shizuo zadawał do słuchawki telefonu to pytanie, wzdłuż jego pleców spływały ciepłe kropelki wody. Właśnie wyszedł z łazienki i jedyną rzeczą, która jakoś zakrywała jego ciało był zawinięty wokół bioder biały ręcznik. Jego włosy były mokre, jak gdyby ktoś właśnie wylał mu na głowę wiadro wody, a pod jego stopami powoli tworzyła sę średniej wielkości kałuża.

- Masz teraz czas?

- No chyba – Shizuo zerknął w bok na wciąż otwarte drzwi od łazienki i leżące koło umywalki nieotwarte opakowanie farby do włosów – Zależy co chcesz.

- Pogadać.

- Tak po prostu? – Shizuo cicho się zaśmiał.

- Wiesz, Shizu-chan, w przeciwieństwie do bezmózgich idiotów, takich jak ty, ja czasem myślę.

- Czasem – wytknął blondyn, lekko skinając przy tym głową.

Izaya odchrząknął, dając tym samym do zrozumienia, że ma zamiar tę uwagę przemilczeć.

- I gdy tak sobie myślałem, doszedłem do pewnego etapu, w którym myślenie samemu zrobiło się dość trudne – kontynuował.

Shizuo tylko wywrócił oczami i włączył tryb głośnomówiący. Niezbyt ostrożnie rzucił telefon na swoje łóżko i zaczął się wycierać. Głupi kleszcz, na burzę mózgów mu się zebrało.

- Shizu-chan?

- Mów, mów, słucham –  kiedy blondyn wypowiadał te słowa, szukał w swojej szafie jakichś spodni od dresu.

- Oi, ja mówię poważnie. Nie chcę z tobą rozmawiać tylko po to, żeby mówić.

- Namie-san mówiła co innego.

- Rozmawianie z nią a rozmawianie z tobą to dwie różne rzeczy.

- Doprawdy, czuję się zaszczycony, kleszczu.

- Shizu-chan, nie dzwonię po to, żeby się kłócić.

Blondyn ciężko westchnął i spojrzał z nad ramienia na swoją leżącą na łóżku komórkę.

- Dobra, czekaj –  burknął.

Wyciągnął z szafy spodnie i wsunął je na siebie. Było mu nieco zimno, więc położył się do łóżka i przykrył kołdrą, a następnie wyłączył tryb głośnomówiący i przytknął komórkę do ucha. Farbowanie włosów mogło poczekać do jutra.

- Hm? Możesz mówić.

- Co robiłeś? –  spytał Izaya.

- Ubierałem się.

Shizuo usłyszał w słuchawce telefonu cichy i gardłowy śmiech kleszcza.

- Często rozmawiasz z ludźmi nago?

 - Nie, możesz czuć się wyjątkowy.

- Czuję się nie tyle wyjątkowy, co zaszczycony, Shizu-chan –  Izaya odpowiedział z niemalże dwa razy większą dozą sarkazmu niż Shizuo.

Obaj się przez to uśmiechnęli.

- Więc co masz na sobie? –  spytał infomator.

Shizuo odruchowo spojrzał w dół, choć przez to, że był przykryty kołdrą i tak nie był w stanie zobaczyć swojego ubioru.

- Spodnie.

- I co robisz?

- Leżę w łóżku, nie pytaj mnie o takie pierdoły.

- Tylko grzeczni chłopcy chodzą tak wcześnie spać. Jesteś nuuudny~

- Spadaj –  prychnął blondyn.              

- A jakbym tak leżał obok i zaczął bawić się górną krawędzią twoich spodni?

Shizuo nie odpowiedział. Nie dlatego, że nie wiedział co, po prostu był dość zmęczony i nie za bardzo chciało mu się myśleć. Izaya też milczał. Najwyraźniej był dość zdeterminowany odnośnie uzyskania tej odpowiedzi.

- Po co byś to robił? –  mruknął w końcu blondyn.

- Żeby lekko je z ciebie zsunąć.

Rozumiał już dokąd to zmierzało i lekko się do siebie uśmiechnął. Sam nie do końca wiedział czemu, ale był tym nieco rozbawiony.

- Oi, od początku chciałeś o tym porozmawiać?

- Nie, niekoniecznie – zaśmiał się. – po prostu byłem ciekaw twojej reakcji.

- I jak?

- Muszę przyznać, że jestem nieco rozczarowany.

- W takim wolę nie wiedzieć, jakiej reakcji się spodziewałeś – Shizuo mówiąc to, cicho westchnął i przekręcił się na drugi bok. – Więc o czym chcesz porozmawiać?

- Wolałbym jakoś płynniej zacząć ten temat i ładnie wpleść go w resztę rozmowy, Shizu-chan, ale twoja bezpośredniość chyba mi na to nie pozwoli.

- Mhm, nie pozwoli – Shizuo lekko skinął głową. – I wiesz co jeszcze? Moja bezpośredniość mówi mi też, że jestem śpiący, więc radziłbym się pospieszyć z wyjaśnianiem o co chodzi.

- „To nie list”? – zaśmiał się lekko brunet, powtarzając tym samym słowa, których kiedyś użył Shizu-chan.

Shizuo uśmiechnął się i skinął głową – Uhm.

- W skrócie to chciałbym się… hmm – mruknął w zastanowieniu, co później i tak tylko zmieniło się w śmiech. – Uznajmy, że to research, Shizu-chan.

- Związany zzz..?

- Z tobą, ze mną, z nami.

Shizuo niemalże automatycznie wyobraził sobie jak Izaya wzrusza ramionami.

- Brzmi słodko, kiedy mówisz „nami”.

Przez to, że głos Shizuo był nieco senny, Izaya nie do końca był w stanie wyłapać, o co mu dokładnie chodziło.

- A to dobrze czy źle? – spytał.

- Bardzo źle. Fałszywiej niż zwykle.

- Kto wie, Shizu-chan~ może właśnie o to mi chodzi?

- Moooże – blondyn zakrył dłonią usta i cicho ziewnął. – Więc? Mów dalej.

- Kochasz mnie?

Shizuo nieco zmarszczył brwi, choć jego senne oczy pozostały zamknięte.

- Zawsze mogę się rozmyślić – powiedział, a gdy był zmęczony, jego głos był bardzo zbliżony do mruczenia.

Według Izayi brzmiało to zaskakująco… dobrze? Po głowie chodziło mu inne słowo, ale jakoś nie umiał go do siebie dopuścić. Ach, cholera, pieprzyć to, brzmiał seksownie i tyle.

Informator lekko się do siebie uśmiechnął. Odchodząc już od brzmienia głosu Shizuo, jego odpowiedź go zadowoliła.

- To dobrze, bo ja też.

­- Uhmm… - Shizuo mruknął jakby odruchowo, ale po chwili otworzył oczy i dodał. – Czekaj… co?

- Też mogę się rozmyślić, Shizu-chan.

Pomiędzy brwiami blondyna pojawiła się drobna zmarszczka. Czuł się głupio. Nie wiedział czy rozumiał tę odpowiedź tak jak ją rozumiał, dlatego że podświadomie chciał ją tak rozumieć czy też może dlatego, że ogłupiało go zmęczenie.

- Oi, kleszczu…

- A teraz, Shizu-chan, będę złośliwy i się rozłączę. Obyś nie mógł spać~ i nie próbuj dzwonić, bo nie odbiorę.

Bip, bip…

Shizuo odsunął od ucha telefon i spojrzał na wyświetlającą się na nim przekreśloną czerwoną słuchawkę. Lekko się do siebie uśmiechnął.

- Podły tchórz – mruknął ze śmiechem i lekko pokręcił przy tym głową.

***

Do wredoty Izayi szło się przyzwyczaić – to Shizuo wiedział na pewno. Jednak trudno było się przyzwyczaić do bycia za niego odpowiedzialnym.

Oczywiście nie chodzi tutaj o pełną odpowiedzialność, bardziej taką… częściową. O ile to w ogóle miało sens. Dla Shizuo przynajmniej miało. Czuł się odpowiedzialny za to na ile niebezpieczeństw naraził Izaye, mało tego – wcześniej go nie dopilnował, przez co obaj wylądowali w szpitalu.

Jednakże nieważne z jakiej perspektywy spojrzeć na to, co się właśnie stało, trudno było to nazwać winą któregokolwiek z nich.

- Aaał!

Shizuo wzdrygnął się, gdy usłyszał niezbyt przyjemny dla ucha dźwięk. Szybko odwrócił wzrok od sześćdziesięciocalowego telewizora i spojrzał na jego właściciela.

Izaya trzymał się za nos i pochylał do przodu, a pomiędzy jego brwiami znajdowała się głęboka zmarszczka.

- Kurwa… – syknął cicho informator, w dalszym ciągu nie ruszając się na krok z miejsca, w którym stał. – W co walnąłem?

Shizuo spojrzał w bok na otwarte drzwi do łazienki, a potem znowu na trzymającego się za nos Izaye. Gdy zobaczył krew, nieco zmrużył oczy.

- W drzwi.

Blondyn wstał z kanapy i podszedł do Izayi.

- Tak dokładniej to w ich krawędź – mówiąc to, Shizuo złapał Izaye za ramię i nieco podciągnął go do góry.

Kiedy Izaya był już wyprostowany, blondyn położył jedną dłoń na jego policzku, a drugą odsunął mu jego częściowo pokrytą krwią rękę od nosa. Czerwona strużka powolutku spływała z rozcięcia na nosie Izayi na jego prawy policzek. Shizuo spojrzał w jego lekko przeszklone bordowe oczy.

- Źle wygląda? – spytał informator.

- Zależy… mocno boli?

Izaya lekko się zaśmiał i pokręcił głową na boki, tym samym odsuwając się od dłoni Shizuo.

- Tak mocno przedzwoniłem, że dziwnie by było, gdybym czuł, że mnie boli – powiedział, nadal się uśmiechając. – Zgaduję, że zacznie boleć za jakiś czas.

- Przydałby się lód – mruknął Shizuo. – i jakiś plaster czy coś… gdzie masz apteczkę?

- W szafce nad lodówką, o ile Namie niczego nie ruszała.

Chwilę później Izaya poczuł, jak Shizuo bierze go za rękę. Prowadził go do kuchni. Po tym jak już puścił jego dłoń, blondyn zaczął szukać wcześniej wymienionych przez siebie rzeczy.

Izaya natomiast, z uwagi na to, że trochę kręciło mu się głowę, położył dłoń na blacie kuchennym, niedaleko którego stał. Dwie sekundy później już na nim siedział i lekko marszczył brwi, starając się ignorować dziwne ciepło, jakie rozchodziło się po jego twarzy.

- Poszukaj też tabletek przeciwbólowych – westchnął ze zirytowaniem, czując jak nieprzyjemny ucisk w zatokach z chwili na chwilę się zwiększa. Pociągnął nosem.

Shizuo spojrzał na kleszcza z nad ramienia, gdy otwierał zamrażalnik. Lekko skinął głową, choć Izaya oczywiście i tak nie był w stanie tego zobaczyć.

Kiedy informator poczuł coś zimnego przy opuszkach swoich palców, odruchowo się wzdrygnął. Dopiero chwilę później zorientował się, że to Shizuo podaje mu zawinięty w ręcznik lód i przyłożył go do swojego nosa. Krew natychmiast wsiąkła w biały materiał.

Izaya odsunął ręcznik od twarzy. Na początku był on nieco za zimny, ale po chwili się przyzwyczaił.

Westchnął. Był na siebie zły. Tak samo jak wtedy, gdy utopił w wannie telefon. Wbrew pozorom te dwie sytuacje były do siebie bardzo podobne. W obu przypadkach po prostu zrobił z siebie fajtłapę przez to, że nic nie widział.

Kroki Shizuo. Jego zapach się nasilił, więc pewnie podszedł bliżej.

- Zabierz ręce – powiedział blonyn, odsuwając ręcznik od nosa Izayi.

Izaya skrzywił się, gdy poczuł niezbyt przyjemne pieczenie. Shizuo przemywał jego ranę. Delikatnie przykładał do niej mokry wacik, a później starł też krew, która spłynęła z niej na policzek bruneta.

Sami nie wiedzieli czemu, ale obaj wyraźnie czuli, że atmosfera była dość dziwna. Wcześniej Shizuo tylko oglądał telewizję po tym, jak obaj zjedli przyniesione przez niego sushi, a Izaya miał właśnie pójść się załatwić, kiedy nagle coś odrzuciło go do tyłu i zaczęło mu szumieć w głowie.

Tak po prostu wpadł na drzwi. Jak skończony idiota.

Shizuo skończył przemywać jego ranę, po czym przykleił do niej plaster, prostopadle do jego nosa.

- A tabletka?

- Zaraz…

Kilka sekund później Shizuo podał Izayi tabletkę i szklankę wody.

Brunet połknął ją i lekko się uśmiechnął.

- Co? – spytał Shizuo.

- Brakuję tylko lizaka za bycie grzecznym pacjentem – zażartował.

Shizuo też lekko się uśmiechnął, gdy to usłyszał i przez chwilę patrzył na chłopaka przed sobą. Po prostu na niego patrzył. Na jego zaczerwieniony nos, na jego puste spojrzenie, delikatnie uniesione w górę kąciki ust…

Ostrożnie uniósł dłoń do jego twarzy i przyłożył ją do jego policzka, nieco się przy tym przysuwając. Gdyby miał jakoś wyjaśnić, czemu to robi, odpowiedź pewnie nie byłaby zbyt logiczna.

- Co robisz? – spytał cicho Izaya.

- Patrzę na ciebie – lekko wzruszył ramionami.

Kleszcz krótko się zaśmiał, nieco spuszczając przy tym głowę. – Znowu akurat teraz, gdy nie wyglądam cudownie – mruknął, mając oczywiście na myśli swój spuchnięty nos.

Shizuo uśmiechnął się i nieco nachylił, aby dalej móc patrzeć na kleszcza. Przesunął dłoń z policzka kleszcza pod jego podbródek, po czym delikatnie uniósł jego głowę.

- Nigdy nie wyglądasz cudownie – powiedział cicho blondyn.

- No to chyba masz ze sobą jakiś problem, skoro podobają ci się brzydkie rzeczy, co nie, Shizu-chan?

Blondyn skinął głową i przeniósł wzrok na usta bruneta. – Ogromny problem.

Przysunął się jeszcze trochę, a to trochę wystarczyło, aby ich wargi się ze sobą musnęły. Tylko musnęły, nic więcej. Skóra otarła się o skórę i obaj poczuli na twarzach ciepła swoich oddechów.

- Odnośnie tego rozmyślania się.. – Izaya mówił cicho i powoli, a z każdym słowem, jego usta zahaczały o odpowiedniki Shizuo. – To miałem wtedy na myśli dokładnie to, co pomyślałeś sobie, że miałem na myśli.

Blondyn przytknął swoje czoło do czoła Izayi i zamknął oczy. Brunet natomiast dalej wpatrywał się w nieistniejącą ciemność, która go otaczała.

- Nie możesz mi tego powiedzieć wprost? – spytał Shizuo.

Delikatny uśmiech Izayi nieco się pogłębił.

- Lubię się nad tobą w ten sposób znęcać, więc chyba każę ci jeszcze trochę poczekać.

- Wredny z ciebie sadysta.

- Wiem, to już uzgadnialiśmy – Izaya mówiąc to, lekko pociągnął Shizuo za włosy.

Zrobił to zdecydowanie lżej niż wtedy, gdy ostatnio rozmawiali o tego typu podziale, po czym delikatnie objął ustami dolną wargę Shizuo, która od dłuższego czasu ocierała się o jego własną.

Kiedyś żadne z nich nawet przez chwilę nie pomyślałoby o robieniu ze sobą tego typu rzeczy.

Kiedyś…

Może jednak to słowo nie było takie złe, jak Izayi się wcześniej wydawało?

Prawy kącik jego ust uniósł się w górę. Delikatnie podgryzł wargę blondyna.

Właściwie to czemu nie zrobić z tego słowa swojego ulubionego?

~~~~~~~~~~~~~

To koniec.

Ostatni rozdział. 

Kilka godzin temu wyszedł ostatni odcinek Durarara!!xShou, więc nawet ładnie się zgrało. Koniec shou = koniec wśto.

Eeech, dobrze, że w końcu znalazłam wenę na napisanie tego zakończenia. 

W sumie to się cieszę, że to koniec. 228 stron - jestem z siebie dumna. Zakład miał 111, więc wow. Ale tak szczerze, to sama nie wiem czy będę się jeszcze zabierała za taaaakie długie ff, a jeśli tak, to porządnie się nad tym zastanowię xD

Było fajnie. Ogółem to mam miłe wspomnienia. W szczególności miło mi się wspomina komentarze. Niektórzy z was piszą je meeeegaa dłuugie, strasznie miło mi się je czyta, w szczególności, kiedy piszecie, że właśnie znaleźliście tego bloga i przeczytaliście wszystko w dzień lub dwa. Naprawdę, podziwiam was, bo ja sama jestem dość leniwym czytelnikiem.

Następne opowiadanie też będzie z paringiem Shizaya. Cross-over, ale nie zapowiada się na tak długą przygodę jak ta, więc potem raczej pojawi się jakiś inny paring~

Bardzo dziękuję wszystkim za czytanie, przepraszam za pogłębianie lub wywoływanie wad wzroku oraz tak jak na końcu Zakładu, proszę o komentarze. Chociażby krótkie "przeczytałam/łem" ^^

Hehe, moja druga mini-przemowa na końcu opowiadania~ oby było ich więcej, bo kończenie ff jest naprawdę bardzo satysfakcjonujące. Tym bardziej, że pierwszy rozdział wśto był zamieszczony 21 lipca 2013 roku. Jest ktoś, kto czytał od tego dnia? Jak tak, to szacun za cierpliwość xDDD