Durarara!! "Widzieć świat twoimi oczyma" - rozdział 22

Rozdział 22

- Tak ci się wydaje? – chwilę po tym jak Shizuo usłyszał te słowa, zobaczył malujący się na twarzy bruneta delikatny uśmiech. Poczuł też na swoim policzku jego chłodną dłoń i zamknął oczy.

- Mhm – mruknął cicho, przytykając swoje czoło do czoła chłopaka przed sobą.

Informator cicho się zaśmiał. To było takie słodkie. Shizu-chan był słodki. Dziwnie uroczy. Aż do porzygu. Brunet skrzywił się w myślach niezadowolony z tego, że Bestia tak głupkowato i nielogicznie się przy nim zachowuje.

- Taki straszny z ciebie głupek… - wymamrotał niezbyt wyraźnie, doskonale zdając sobie sprawę z tego, że będąc tak blisko, Shizuo jest w stanie dokładnie usłyszeć każde jego słowo, nawet to najcichsze.

Jednak niezależnie od tego jak agresywny jest pies, to gdy dobrze go się wytresuje, nigdy nie ugryzie on swojego właściciela. Problem tkwił tylko w tym, że zwierzaki są kapryśne – tak samo jak ludzie. Gdy ich nie nagradzamy, przestają się słuchać, ponieważ nie widzą w tym korzyści.

Izaya dobrze o tym wiedział i głównie dlatego ponownie zbliżył swoje usta do odpowiedników Shizuo. Tylko dotknął ich swoimi własnymi, czekając aż może tym razem blondyn jakoś odpowie. Odpowiedział. Z dziwną, niepasującą do siebie delikatnością, ale jednak odpowiedział, ostrożnie obejmując przy tym usta bruneta swoimi włanymi i kładąc dłoń na jego biodrze.

Przynajmniej przez to, że niedawno mył zęby, nie czuć od niego papierosami – pomyślał Izaya, nieszczególnie skupiony na samym pocałunku. Zresztą, to nie tak, że musiał się starać. Shizu-chan i tak był aż za ostrożny. Wyraźnie niedoświadczony. Chociaż… Izaya sam widział, jak Heiwajima całował się kiedyś w liceum z jakąś dziewczyną. Wtedy chyba szło mu lepiej.

Jeśli tak, to wygląda na to, że trzeba mu trochę pomóc. Izaya zahaczył językiem o górną wargę blondyna i kiedy ten lekko rozchylił usta, włożył mu go do buzi.

Shizuo z początku się zawahał, jednak po chwili też zaczął używać języka i wsunął dłoń nieco bardziej pod koszulkę Izayi. Gdy poczuł pod palcami jego delikatnie wystające żebra, brunet akurat połaskotał go po podniebieniu. Shizuo zareagował na to delikatnym uniesieniem w górę ramion i wydał z siebie przy tym cichy, bliżej nieokreślony dźwięk.

Przez cały czas czuł na swoim policzku ciepłe powietrze, które brunet wydychał przez nos. Kiedy chłopak wplótł palce w jego włosy i podrapał go lekko po skórze skórze głowy, Shizuo nieco śmielej poruszył językiem.

Sekundę później odsunął się od niego, aby nabrać do płuc powietrza i rozchylił powieki. Widząc wilgotne wargi Izayi, sam nie wiedział, co myśleć o tym, co właśnie przerwał. Całowali się. Tak po prostu. Całowali się jak wielu innych ludzi na świecie. Nic niezwykłego, ale jednak… jednak… Shizuo niezauważalnie się uśmiechnął. Chwilę później przysunął twarz do szyi bruneta. Natychmiast poczuł jak jego delikatny i świeży zapach się wzmaga.

Izaya natomiast nie do końca wiedział, o co chodzi. Spodziewał się, że może Shizuo chcąc czegoś więcej zacznie całować mu szyję, do której tak się przysunął, ale ten tylko przeniósł dłoń z żeber bruneta na jego plecy i przysunął go do siebie bliżej. Shizuo… po prostu się przytulał. Orihara powstrzymał prześmiewczy śmiech, przez chwilę skupiając się na cieple ciała chłopaka obok, po czym zamknął oczy i doszedł do wniosku, że starczy tego gadania na dziś.

Mimo wszystko i tak był ciekaw i wolałby wiedzieć, co sądzi o tym wszystkim Shizuo już teraz. Nie chciał czekać. Chciał wiedzieć teraz.

Chciał wiedzieć, czemu Bestia tuli go, jakby ten był najcenniejszą rzeczą w całym jego życiu.

***

Shizuo ciężko westchnął i z trudem odgonił od siebie wszelkie niechciane myśli. Powoli przewracając w dłoniach pudełko papierosów, obejrzał się za siebie. Izaya jeszcze spał.

Leżał na plecach z głową zwróconą w kierunku przeciwnym do blodnyna, a jego klatka piersiowa powoli unosiła się i opadała. Jedna z dłoni bruneta była ułożona na poduszce i jej palce lekko drgnęły, podczas gdy drugą rękę jakiś czas temu ułożył sobie na brzuchu. Gdy nie uśmiechał się w ten swój szalony sposób, wyglądał nawet ładnie.

Blondyn spojrzał na paczkę w swoich dłoniach. Chwilę później odłożył ją na stolik przy łóżku, rezygnując tym samym z papierosa i udał się do kuchni. Chciał napić się mleka. Po sięgnięciu butelki z lodówki, usiadł z nią na kanapie w salonie. Wziął łyka, zauważając przy tym kątem oka leżący na stoliku pokrowiec z lustrzanką kleszcza w środku.

Odłożył mleko i wyciągnął z pokrowca aparat, zastanawiając się przez chwilę przed włączeniem go. W końcu jednak zdecydował się go włączyć i obejrzał na średniej wielkości wbudowanym wyświetlaczu zrobione w nocy zdjęcia. Chciał je nieco powiększyć, ale niestety nie wiedział zbyt wiele o trzymanym przez siebie modelu i nacisnął przez to zły przycisk. Aparat pokazał inne zdjęcie.

Shizuo nieco przysunął do siebie urządzenie, chcąc przyjrzeć się uważniej. Zobaczył leżącą na kanapie w mieszkaniu kleszcza Kururi. Była przykryta kocem i trzymała w dłoni pilota. Blondyn z ciekawości nacisnął ten sam guzik jeszcze raz i na następnym zdjęciu zobaczył Kururi, jednak tym razem ze swoją siostrą. Wyglądało na to, że Mairu trzymała aprat zwrócony przodem do nich. Na następnym zdjęciu Mairu stała przy telewizorze i robiła sobie zdjęcie z wyświetlającym się na nim Kasuką. Shizuo lekko się do siebie uśmiechnął, gdy to zobaczył. Dziewczynki pewnie zakosiły swojemu bratu aparat, gdy go odwiedzały. Ciekawe, czy Izaya o tym wiedział? Shizuo ponownie nacisnął ten sam guzik i na wyświetlaczu pojawiło się zdjęcie ogromnej pizzy. Następne zdjęcie – Namie sięga z szafek talerze, Kururi nalewa do szklanek coli, a Izaya siedzi przy stole naprzeciwko fotografa i rozmawia przez telefon.

- Shizuo!

Kiedy Heiwajima usłyszał swoje imię, poczuł się, jakby został przyłapany na robieniu czegoś, czego robić nie wolno. Wyłączył aparat i schował go z powrotem do pokrowca, po czym wstał z kanapy i udał się do swojej sypialni.

Izaya siedział na łóżku, a jego nogi wciąż przykryte były kołdrą. Podrapał się po głowie i gdy usłyszał, jak blondyn wchodzi do pokoju, powiedział – Toaleta.

- Aa… okej – mruknął Shizuo, dopiero po chwili przypominając sobie, że Izaya przecież nie ma zielonego pojęcia jak wygląda mieszkanie, w którym się znajduje. Podszedł do niego i złapał go za rękę, zaczynając powoli prowadzić w stronę łazienki. Kiedy już się tam znaleźli, przyłożył dłoń niższego chłopaka do klapy – Tutaj – powiedział, po czym wyszedł, kierując się do salonu, aby dopić do reszty pozostawione tam mleko. Kątem oka jeszcze raz spojrzał na znajdujący się w pokrowcu aparat.

Izaya nigdy nie obejrzy żadnego z tych zdjęć, co nie?

„No właśnie Shizu-chan… na co mi to? A na co ci było rzucenie we mnie znakiem? Na co ci było odebranie mi tego, co kocham w życiu najbardziej?”

Shizuo lekko zacisnął dłoń na butelce. Całkiem możliwe, że Izayi wcale nie chodziło wtedy tylko i wyłącznie o obserwowanie ludzi.

Blondyn zamknął oczy. Na początku zrobił to tylko po to, aby się uspokoić i nie zgnieść trzymanego przez siebie mleka, jednak chwilę później postanowił spróbować dojść do kuchni bez otwierania oczu. 

- Cholera! – syknął, gdy dość mocno uderzył się biodrem o blat.

Myjący właśnie ręce Izaya nieco się zdziwił, gdy do jego uszu dotarł stłumiony hałas.

Shizuo zastanowił się, ile razy zdarzyło się to wcześniej brunetowi. Ile razy na coś wpadł, gdy jeszcze nie był wprawiony w poruszaniu się po swoim mieszkaniu? Blondyn otworzył oczy, po czym przyłożył dłoń do bolącego miejsca i lekko je rozmazosował. Dopił mleko do reszty i wyrzucił butelkę do kosza.

Westchnął. Chyba jednak zapali.

***

- Widzisz go gdzieś tam? – spytał nieco zniecierpliwiony już Izaya.

Od jakichś dwudziestu minut stał na mrozie, chowając dłonie w kieszeniach swojej zapiętej pod szyję kurtki. Na przemian przenosił cieżar ciała z pięt na palce, a silny podmuch chłodnego wiatru sprawił, że chłopak zadrżał. Futerko jego zarzuconego na głowę kaptura nieco połaskotało go po policzku.

- Nie pamiętam, które to były kartony! – warknął zirytowany blondyn.

Jemu na szczęście nie było aż tak zimno. Jak zawsze miał na sobie swój strój barmana, najwyraźniej nie potrzebując niczego więcej i dalej rozglądał się dookoła. W dzień wszystko wyglądało inaczej niż w nocy.

- Może ktoś go zabrał?

Shizuo zmrużył oczy na samą myśl o tym, podczas gdy Izaya nieco bardziej skulił się w swojej kurtce. Cholera, czy ta jesień nie mogła nadchodzić nieco wolniej?

- A! Czekaj, tu jest! – Shizuo nieco się uśmiechnął zadowolony ze swojego odkrycia i podniósł swoją zgubę. Jedynym problemem było to, że niezależnie od tego, jakie blondyn wciskał guziki, wyświetlacz i tak pozostawał czarny – Cholera – syknął.

- Co jest?

- Nie działa.

Izaya zaśmiał się cicho, w dalszym ciągu trzęsąc się jak galaretka – Leżała tu całą noc, więc pewnie przez mróz padła bateria. Będziesz musiał kupić nową.

- No pięknie – westchnął ciężko blondyn.

- Shizu-chan, możemy już iść? Bo coś czuję, że niedługo zamarznę tak samo jak twój telefon.

Shizuo przeniósł wzrok z telefonu na bruneta. Wcześniej nie zwrócił na to uwagi, bo był zbyt zajęty rozglądaniem się dookoła, ale wyglądało na to, że Izayi serio było zimno.

- Okej – odpowiedział, chowając martwe urządzenie do kieszeni, po czym podszedł do informatora i ujął jego lodowatą dłoń w swoją własną. To prawda, wiał wiatr i ludzie chodzili w nieco grubszych płaszczach lub kurtkach, ale żeby kleszcz był aż tak przemarznięty?

Blondyn zaczął prowadzić trzęsącego się chłopaka. Izaya myślał, że Shizuo będzie go teraz odprowadzać do domu, jednak kiedy około dziesięciu minut później usłyszał nad swoją głową cichy dzwoneczek i poczuł ogarniające go ciepło, szybko zrozumiał, że blondyn zaciągnął go do jakiegoś sklepu.

- Shizu-chan, nie mów, że chcesz kupić baterię akurat teraz – mruknął niezadowolony brunet.

- Nie, jesteśmy w kawiarni. Pomyślałem, że przyda ci się coś ciepłego do picia – mówiąc to, Shizuo zaprowadził kleszcza do jednego ze stolików.

Izaya jedynie skinął głową i usiadł na krześle, na które delikatnie popychał go blondyn. Chwilę później Shizuo zajął miejsce naprzeciwko i zaczął przeglądać leżące na stoliku menu.

- Mają coś ciekawego? – spytał brunet po tym, jak usłyszał cichy szelest kartek.

- Zależy co chcesz… całego ci nie przeczytam, bo to by było zbyt upierdliwe.

- Kawę. Jakie są?

Shizuo poszperał trochę, aż w końcu znalazł stronę z napojami na gorąco – Biała, czarna, latte, latte macchiato, expresso, frappe, af…afo… afogatto, cappuccino, kawa po wiedeńsku, kawa z lodem..

- Dobra, starczy, starczy – zaśmiał się Izaya, uważając to za nieco słodkie, że Shizuo w jednym miejscu zaplątał się język – Nie wiem, do jakiego śmiesznego miejsca mnie zabrałeś, że tyle tu tego mają… – pokręcił nieco głową, dalej się uśmiechając – Jest kawa po irlandzku?

Blondyn skinął głową, w dalszym ciągu wodząc wzrokiem po tekście – No jest.

- To jeszcze weź mi tiramisu, ale ty stawiasz – Izaya uśmiechnął się lekko i ściągnął z siebie kurtkę, przewieszając ją przez oparcie krzesła. Zrobiło mu się już nieco cieplej, choć jego dłonie i tak były lodowate.

- Mhm.. – mrunął cicho Shizuo, bardziej przejęty wybieraniem sobie czegoś dobrego. Sam nie wiedział. Może gdyby trochę mniej lubił słodycze, to co sobie zamówi nie byłoby dla niego aż tak istotne?

Jakiś czas po tym, gdy Shizuo w końcu zamknął menu, do ich stolika podszedł kelner – Co podać? – spytał z delikatnym uśmiechem na twarzy.

- Suflet czekoladowy, mleczną czekoladę do picia, tiramisu i kawę po islandzku.

- Irlandzku, Shizu-chan – poprawił go brunet.

- A.. no to po irlandzku…

Kiedy kelner już sobie poszedł, Shizuo przeniósł wzrok na Izaye. Nie do końca wiedział, o czym mogliby porozmawiać. Po tej dziwnej rozmowie w nocy wydawało mu się to trochę niezręczne.

- Jaka jest ta kawa po irlandzku? – spytał nagle, uznając, że lepsze to, niż milczenie.

- Z bitą śmietaną i whiskey – Izaya oparł policzek na dłoni.

- To w ogóle jest dobre? – Shizuo lekko zmarszczył brwi.

- Mhm, dobre.

- No a kiedy tak właściwie damy Shikiemu zdjęcia?

Izaya zastanowił się przez chwilę. Wypadałoby to zrobić jak najszybciej.

- Pójdziesz i mu dziś zaniesiesz – powiedział w końcu.

Shizuo skinął głową.

Około dziesięciu minut później przyniesiono im ich zamówienie. Dookoła poniósł się przyjemny zapach kawy wymieszanej z czekoladą. Nie przyniesiono tylko sufletu Shizuo, ponieważ jak powiedział kelner – na niego trzeba czekać nieco dłużej. Blondyn z odrobiną zazdrości spojrzał na deser leżący przed Izayą i napił się swojej czekolady, wyglądając przy tym przez okno.

Ich stolik znajdował się w rogu kawiarni i był z niego ładny widok na jedną z głównych ulic Ikebukuro. Dzisiejszy dzień jednak nie należał do najpiękniejszych. Było szaro, zimno… możliwe, że nawet będzie padać. Shizuo nie lubił takich dni.

Przeniósł wzrok z okna na Izaye, który powoli jadł swoje tiramisu. Przypominając sobie poprzedni raz, gdy jedli razem w kawiarni, oblizał swoją łyżeczkę od czekolady. Chciał tak samo, jak poprzednio ukraść trochę deseru Izayi. Wiedział, jak smakuje tiramisu, więc na pewno nie rozczaruje się smakiem tak jak ostatnio, prawda?

Jednak kiedy Shizuo chciał nabrać na łyżeczkę nieco deseru, Izaya usłyszał ciche stuknięcie metalu. Ich łyżeczki się stuknęły. Blondyn zastygł niczym stary budyń i spojrzał w górę na chłopaka.

Pomiędzy brwiami Izayi pojawiła się drobna zmarszczka – Mi się wydaję… czy ty właśnie kradniesz mi deser? – spytał. Jego łyżeczka wciąż stykała się z łyżeczką Shizuo, lecz po chwili blondyn zabrał swoją, przy okazji wkładając ją sobie do buzi.

- Trudno się oprzeć, kiedy tego nie widzisz – przyznał szczerze Shizuo, dalej niecierpliwie czekając na swój suflet. Był głodny.

Brunet zaśmiał się cicho, także biorąc do buzi kawałek tiramisu. Delikatny słodki smak kremu wymieszany z lekką goryczą namoczonych w alkoholu biszkopcików na spodzie powoli rozszedł się po języku Izayi. Tym samym języku, który noc wcześniej badał wnętrze ust siedzącego naprzeciwko mężczyzny.

Na początku całego tego dziwnego planu Izaya nigdy by nie pomyślał, że tak to się skończy. Nie przeszło mu to przez myśl. Chciał przecież zniszczyć Heiwajimę. Tak czy inaczej, teraz, gdy jego złość i chęć odwetu na Shizuo nieco się już wypłukała, dostrzegł inną, o wiele bardziej opłacalną możliwość.

W końcu korzystanie ze sprawnego i użytecznego narzędzia jest o wiele pożyteczniejsze, niż bezsensowne niszczenie go dla zwykłego kaprysu.

Izaya napił się kawy, przez krążące po jego głowie myśli jeszcze bardziej utwierdzając się we wnioskach, do których niedawno doszedł.

Piesek.

Posłuszny, grzeczny piesek na każde skinienie palcem.

Z pozoru wielka, dzika bestia, która gryzie każdego, kto się nawinie – jednak po bliższym poznaniu mały durny szczeniak, który momentami jest tak zamotany, jak gdyby właśnie miał zacząć gonić swój własny ogon.

Izaya zmarszczył na chwilę brwi i odsunął od swoich ust filiżankę z kawą. O ile porównywanie Shizuo do czworonaga dostarczało mu dziwnego rodzaju satysfakcji, to „obserwowanie świata z psiej perspektywy” brzmiało dość niezachęcająco.

- …Lepsze to niż Rybia Gała – westchnął cicho do siebie, po czym lekko się uśmiechnął.

Zamyślony blondyn, który od dłuższego czasu wyglądał przez okno i pałaszował swój upragniony suflet, odwrócił się w stronę Izayi.

- Hm? – mruknął, nie rozumiejąc, o co chodzi.

- Nic, nic, Shizu-chan.

***

Po tym jak ich spotkanie w kawiarni (które Erika prawdopodobnie nazwałaby randką) dobiegło końca, Shizuo poszedł z Izayą do Shinjuku, żeby go odprowadzić. Cóż, właściwie to słowo „poszedł” nie pasowało tu najlepiej – głównie dlatego, że dwójka dawnych wrogów pojechała taksówką. Tego typu rodzaj podróżowania w Tokio nie należał do najtańszych, lecz Orihara doszedł do wniosku, że ma już dość chodzenia i przynajmniej w takie zimno może sobie pozwolić na odrobinę luksusu. Tym bardziej, że było go na to stać.

Po tym jak dojechali już do Shinjuku i brunet zapłacił kierowcy, wysiedli z auta. Shizuo złapał Izaye za rękę. Jak zawsze zaczął go prowadzić w stronę wejścia do budynku i otworzył przed nim drzwi. Przeszli obok skrzynek na listy i blondyn miał już zamiar otworzyć drugie drzwi, gdy nagle poczuł coś dziwnego – jakby przeczucie.

Chwilę później Izaya odwrócił się za siebie. Nie rozumiał, czemu Shizuo puścił jego dłoń.

Zanim zdążył się odezwać, poczuł jak ktoś mocno na niego napiera. Automatycznie chciał się odsunąć, jednak jego plecy zetknęły się z chłodną ścianą. Gdzie Shizuo? Poczuł jak ktoś zasłania mu dłonią buzię. Nie miał pojęcia, co się dzieje. Chciał się wykręcić i starał się wbrew wszystkiemu coś powiedzieć, lecz jego usta opuszczały tylko stłumione, niewyraźne dźwięki.

W jego ciało uderzyła fala ciepła spowodowana napływem hormonu strachu i ucieczki. Tego samego hormonu, któremu Heiwajima Shizuo zawdzięczał swoją nadludzką siłę. Jednak Izaya nie był w stanie podnieść automatu, nie był w stanie zaatakować napastnika swoim scyzorykiem, nie był w stanie nawet go zobaczyć. Nie był w stanie się obronić. Mógł się tylko szarpać i kopać, ale i to zostało dość szybko stłumione, gdy napastnik wplótł palce w jego włosy i mocno uderzył głową bruneta o ścianę.

Wtedy Shizuo wiedział już na pewno – coś było nie tak. Jednak uświadomił to sobie za późno. Mrugnął, z trudem po raz kolejny rozchylając powieki i dalej leżał na ziemi. Przez cały ten czas nieprzytomnym wzrokiem przyglądał się, jak ktoś obezwładniał szarpiącego się Izaye.

Kiedy głowa bruneta zetknęła się ze ścianą, w uszach Shizuo rozbrzmiał głuchy dźwięk. Ten sam dźwięk, który prawdopodobnie poniósł się dookoła w momencie, gdy kilka tygodni temu głowa Izayi uderzyła o krawężnik, pozbawiając go przy tym wzroku.

Shizuo ponownie z trudem otworzył oczy. Na białej ściane znajdowała się smuga krwi, która wyraźnie ciągnęła się w dół aż do miejsca, w którym leżał obecnie nieprzytomny Orihara. Pomiędzy brwiami blondyna pojawiła się głęboka zmarszczka. Znowu zakręciło mu się w głowie i ostatnią rzeczą, którą zobaczył przed straceniem przytomności były buty, podchodzącego do niego mężczyzny.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Tak więc przy pisaniu tego rozdziału, dowiedziałam się wiele o rodzajach kaw. Czuję się teraz taka doedukowana xP

Aaaa~~ mam nadzieję, że wszyscy już widzieli nowy trailer ze scenkami z drugiego sezonu DRRR? Ja się cieszę, bo W KOŃCU ZNAM IMIONA AKABAYASHIEGO I SHIKIEGO :D  w nowelce ich nie było, a na Dengeki Bunko je  podali~~ *piszczy*
Podoba mi się nawet nowy wygląd Izayi. Bardziej zgodny z novelką, ale momentami wygląda jak żaba, co nie?

PS   "Blondyn zastygł niczym stary budyń i spojrzał w górę na chłopaka."

To z budyniem mojego autorstwa *miszcz painta* xDDD ale ta żaba to z tumblra wygrzebana.