DRAMAtical Murder "Zgnieciony Ren" - oneshot [Clear x Aoba]

Cześć~ dzisiaj notka z innego fandomu ;)  NOWOŚĆ XD Napisałam to z dwóch powodów. Pierwszy, chciałam się trochę oderwać od Drrr, bo co za dużo to nie zdrowo~ drugi, wiecie, że strasznie lubię tę porno grę i mówiłam wam, że wyszło anime~ Więc trzeba to uczcić! :D *niedawno obejrzała pierwszy odc* Póki co wszystko się zgadza z oryginałem xD oby tego nie spieprzyli, adaptacja Togainu no chi nie była tak dobra jak gra ;_;

Umm... jedno zdanie może być spoilerem z gry, więc... ale wydaję mi się, że w anime nie podejmą route'a Cleara ani żadnej innej postaci. Jak już to skupią się na Renie, bo jego route to ten główny xP

Wgl to ktoś oprócz mnie w to grał? xD Pamiętam, że pytano mnie kiedyś w komentarzu o link, skąd można pobrać~

~~~~~~~~~~~~~~~~

"Zgnieciony Ren"

Clear x Aoba

- Panie~!

Słysząc znajomy i wesoły głos, odwróciłem się za siebie, ale zanim zdążyłem w ogóle zobaczyć biegnącego do mnie chłopaka, zostałem przez niego powalony. Leżałem na ziemi pod nim i patrzyłem na niego z rozbawieniem. Normalnie pewnie byłbym zły, ale nie bolało tak bardzo, bo miękko wylądowałem… miękko? Przecież byliśmy na dworze. Chodnik nie powinien być miękkim lądowaniem!

- Ren! – szybko zepchnąłem z siebie białowłosego głupka zaplątanego w szalik i poderwałem się na nogi – …Ren? – cała panika szybko się ze mnie ulotniła. Na szczęście nie wylądowałem na Renie, tylko na swojej torbie.

- Aoba? – głos Rena.

Szybko odwróciłem się za siebie i uśmiechnąłem się z ulgą. Podniosłem kulkę niebieskiego futra, którą przez Cleara mogłem zmiażdżyć i tak jak zawsze zetknąłem z sobą czoło moje i Rena – Dobrze, że nic ci nie jest – powiedziałem.

- Aoba-san, przeeepraaaaszam! Przepraszam, nie chciałem! – kiedy spojrzałem na nadal wołającego mnie Cleara, spodziewałem się zobaczyć jedną z tych jego żałosnych minek, ale on wciąż siłował się z szalikiem, który oplatał jego głowę.

Westchnąłem podirytowany i odstawiłem Rena na ziemię, po czym ukucnąłem przy białowłosym i pomogłem mu się wyplątać. Nie wiem, jak on to zrobił, że aż tak się zaplątał w zwykły kawałek materiału – Czekaj, nie ruszaj się – stęknąłem niezadowolony i zawinąłem mu szalik wokół szyi, tak jak zawsze go nosił.

Od tego jak niezdarnie próbował się samemu wyplątać, jego włosy były teraz całe rozczochrane. Cicho się zaśmiałem i mu je poprawiłem.

- Jeśli codziennie masz mnie zamiar tak odbierać z pracy, to chyba się rozmyślę – powiedziałem, wciąż się śmiejąc i pomogłem mu wstać.

Clear już nie puścił mojej ręki i przyglądał mi się z delikatnie uniesionymi w górę kącikami ust. Lekko się zarumieniłem.

- Bo ktoś zobaczy – starałem się cofnąć rękę, ale on mi na to nie pozwolił. Rozejrzałem się, no dobra… może jednak nikt nie zauważy… tylko, że to było dość zawstydzające, gdy trzymał mnie za rękę poza domem!

- A! Aoba-san, zapomniałem – wykrzyknął nagle i włożył wolną dłoń do kieszeni swojego płaszcza. Chwilę później wyciągnął z niej małego żółtego kwiatka i podał mi go – Dla ciebie~ A-o-ba-san~ - wyśpiewał.

Wziąłem od niego kwiatka. Był naprawdę mały. Musiał gdzieś go zerwać, ale… nie miałem pojęcia gdzie. W mieście ze święcą takich szukać – Dz-dziękuję – powiedziałem cicho, czując jak moje policzki robią się nieco cieplejsze. Cholera, ten malutki kwiatuszek był naprawdę słodki…

- Tae-san dziś znowu robi pączki – powiedział, podnosząc z ziemi moją torbę i zaczął mnie prowadzić do domu za rękę. Jak małe dziecko. Najwyraźniej za bardzo wziął do siebie to całe „odbieranie mnie z pracy”. Zupełnie jakby odbierał mnie z przedszkola, ale w sumie to mi to nie przeszkadzało. Ważne, że tu był i się cieszył. Lekko potrząsnąłem głową, aby wyrzucić sobie z głowy nachodzące mnie myśli. Nie mogłem o tym myśleć, bo wtedy Clear od razu wyczuje, że zachowuję się inaczej. Clear tu był, okres, w którym nieudolnie starałem się go naprawić już dobiegł końca, więc muszę spędzić dany mi z nim czas jak najlepiej, prawda?

- Aoba, znowu za dużo myślisz – wytknął mi idący obok nas Ren.

- A ty za mało machasz ogonem, mógłbyś się nieco bardziej cieszyć.

- Po spotkaniu z Clarą, to raczej niemożliwe – westchnął i położył po sobie uszy.

Zaśmiałem się i spojrzałem na kwiatka, którego wciąż trzymałem, a potem na Cleara. Nagle poczułem coś mokrego na policzku. Spojrzałem w górę. Deszcz?

- Chyba będzie padać – powiedziałem niezadowolony i wziąłem Rena na ręce, wtykając kwiatek za jego obrożę.

Chwilę później Clear się zatrzymał i wyciągnął z kieszeni swojego płaszcza parasolkę. Nadal nie rozumiałem, jak może mu się tam mieścić tyle rzeczy…

Nie padało jakoś szczególnie mocno, jednak bez parasola z całą pewnością byśmy zmokli. Właściwie to lubiłem deszcz. Nie od zawsze, ale dzięki Clearowi miło mi  się kojarzył. W końcu po raz pierwszy pocałowaliśmy się właśnie w deszczu, stojąc pod jego parasolką. Uśmiechnąłem się lekko na wspomnienie tego.

- Clear – zacząłem, coś sobie uświadamiając – Właściwie to czemu znowu nazwałeś mnie swoim Panem? – spytałem. Dopiero teraz sobie o tym przypomniałem. Wcześniej byłem za bardzo zajęty szukaniem pod sobą zgniecionego Rena, który jednak nie został zgnieciony.

Przeniósł na mnie wzrok – Wcześniej co nieco wspominałem i trochę mi się udzieliło – odpowiedział, jakby  przepraszająco się przy tym uśmiechając.

Skinąłem głową i jeszcze raz zerknąłem na kwiatka za obrożą Rena. Clear wyglądał z nim naprawdę słodko, gdy mi go dawał. Cicho się do siebie zaśmiałem.

- Aoba-san? – zdziwił się Clear.

No to chyba ja też mogę zrobić dla niego coś słodkiego, nie?

Zatrzymałem się i stanąłem na palcach. Gdy przysunąłem się do białowłosego bliżej, nieco wcisnąłem Rena w jego klatkę piersiową. Przyłożyłem swoje usta do ust Cleara. Z pomiędzy rzęs zobaczyłem, że nieco szerzej otworzył oczy. No tak, raczej się tego nie spodziewał. Nie całowałem go przecież często, a w dodatku nigdy nie robiłem tego w miejscu, gdzie ktoś mógłby nas zobaczyć, ale…  tutaj raczej nikogo nie było.

Nasze usta przez jakiś czas delikatnie się muskały i Clear dłoń, w której nie trzymał parasolki, położył w okolicy mojej tali, tym samym przyciągając mnie do siebie bliżej.

- Aoba… - chwilę później usłyszałem zduszony głos Rena, który został ściśnięty pomiędzy mną a Clearem. Szybko się cofnąłem.

Uniosłem kłębek miękkiej sierści na wysokość swojej głowy i uważnie mu się przyjrzałem – Wybacz – zaśmiałem się nieco zawstydzony.

- Koniec końców jednak zgniotłeś Rena, Aoba-san – zaśmiał się Clear.

~~~~~~~~~~~~~~~

Krótkie~wiem, ale odzwyczaiłam się od pisania innych rzeczy niż Drrr!! >.< Głównie dlatego postanowiłam po prostu napisać coś typu fluff i nie skupiać się na fabule, aż tak bardzo xD Chciałam się odprężyć~ Od czegoś trzeba zacząć przestawianie się na inne fandomy :D (nie zrozumcie mnie źle, nie porzucam Drrr!!, po prostu chcę sobie jakoś urozmaicić pisanie innymi rzeczami)