Durarara!! "Widzieć świat twoimi oczyma" - rozdział 17

Rozdział 17

Dwóch ludzi z Awakusu weszło do apartamentu i wyprowadziło związanego mężczyznę.  Izaya rozmawiał z Shikim, aż do ich ich przyjazdu, po czym się pożegnał i rozłączył. Schował komórkę do kieszeni i ciężko westchnął. To wszystko było upierdliwe. Lekko kręcąc z podirytowania swoją spuszczoną głową, wszedł do kuchni i usiadł przy stole, ku swemu zdziwieniu chwilę później słysząc ciche stuknięcie.

- Co to? – zapytał, domyślając się, że postawiono coś przed nim na stole.

- Herbata, przyda ci  się, bo jeszcze niedawno byłeś blady jak trup – mruknął Shizuo i usiadł naprzeciwko niego.

- Aa… dzięki.

Normalnie Izaye pewnie zmieszałby ten miły gest ze strony Shizuo, ale był on przecież niczym w porównaniu do tego, że blondyn wcześniej go przytulił. Informator położył ręce na stole i gdy dotknął kubka, powoli go do siebie przysunął. Kiedy się napił, zadał sobie pewne pytanie, a następnie powtórzył je Shizuo.

- Właściwie to dlaczego wróciłeś się po głupią zapalniczkę? Bliżej miałbyś do kiosku.

Shizuo odstawił swój kubek, czemu potowarzyszyło ciche stuknięcie, które nie umknęło uwadze bruneta – Bo ta zapalniczka to prezent od Kasuki.

Izaya parsknął śmiechem – No tak, mogłem się tego spodziewać. Jesteś strasznie sentymentalny~Shizu-chan.

- Oj, zamknij się – burknął blondyn.

- Ale mógłbyś ją odebrać później. Przecież bym ci jej nie wywalił. Ba! Nawet nie wiedziałbym, że ona tu jest.

- Skończ już z tym – Shizuo wywrócił oczami – Wróciłem się z dwóch powodów. Po pierwsze: Nawet jeśli nie widzisz, to nie zmienia faktu, że Namie mogła ją wywalić. Skoro ty jej nie ufasz, to ja tym bardziej nie. A po drugie: czułem, że coś śmierdzi.

Jeden z kącików ust bruneta wywinął się górę – To drugie bardziej mnie przekonuje. Twój instynkt nigdy się myli – zaśmiał się – Prawdziwe zwierzę z ciebie.

Heiwajima groźnie zmrużył oczy, po czym, chcąc się rozluźnić, ciężko westchnął i rezygnując z papierosa, którego zapalenie chodziło mu po głowie, napił się swojej herbaty.

Krótką chwilę ciszy przerwało dzwonienie telefonu. Shizuo szybko rozpoznał swój dzwonek i odebrał – Halo?

- Hej, Shizuo – w słuchawce odezwał się znajomy głos Tanaki – Gdzie jesteś?

- Ach… - po jego głosie Izaya oceniał, że Shizuo jest nieco zakłopotany – Um… można tak powiedzieć, że właśnie uratowałem dupę kleszczowi.

- Ej! – wtrącił brunet.

- Zamknij się – syknął do niego blondyn – Tak, Tom… wiem, przepraszam… Ach, nie! Nic się nikomu nie stało… umm… - chwila ciszy – w porządku.

Izaya podparł się na łokciu, przysłuchując się słowom Shizuo i wyobrażał sobie przy tym, co takiego może mówić do niego Tom. Nie minęło wiele czasu, aż blondyn się rozłączył i po raz kolejny głęboko westchnął.

- Możesz zapalić, jeśli chcesz.

Shizuo pokręcił głową i skłamał – Nie chcę.

- No, a co powiedział Tom? – brunet napił się herbaty.

- Powiedział, gdzie na mnie czeka i mam ci przekazać, żebyś nie pakował mnie w kłopoty.

Izaya cicho się zaśmiał – Ty sam się wpakowałeś w moje kłopoty~

- I całe szczęście – westchnął blondyn, chowając komórkę do kieszeni.

Brunet lekko uniósł w górę jedną brew – Mam rozumieć, że byłoby ci smutno, gdyby ten gość jednak wykonał swoje zadanie?

- A może miałbym się cieszyć, że zostałeś przeze mnie zabity, co? Nie jestem tak popierdolony jak ty.

- Racja… tak czy inaczej, dziękuję za uratowanie mnie – mówiąc to, Izaya lekko się uśmiechnął.

Przez jakiś czas obaj w ciszy pili swoją herbatę. Shizuo uważnie przyglądał się przez ten czas brunetowi i mimo że chciał, to nie mógł się nad niczym dokładnie zastanowić. Miał w głowie pustkę, ale w pewnym sensie mu to nie przeszkadzało. Siedział w kuchni osoby, którą niecały miesiąc temu chciał jeszcze zabić i nie odzywając się nawet słowem, drobnymi łykami pił herbatę. Było naprawdę przyjemnie, przyjemnie i spokojnie – Shizuo nigdy wcześniej nie pomyślałby nawet, że mógłby się czuć tak swobodnie w towarzystwie Izayi.

- Muszę już chyba iść – powiedział w końcu.

- No tak – Izaya lekko się uśmiechnął – w końcu twój senpai dzwonił~ nie możesz pozwolić mu zbyt długo czekać – zażartował sobie.

Shizuo spojrzał na resztę herbaty w swoim kubku.

- Wiesz, Shizu-chan… ale może mógłbyś posiedzieć ze mną jeszcze chwilę zanim przyjdzie Namie? Jakoś po dzisiejszych doznaniach mam wrażenie, że jeśli zostanę sam, to znowu odwiedzi mnie ktoś z podobnymi zamiarami – zaśmiał się.

***

Shizuo ciężko westchnął, gdy po skończonej pracy po raz kolejny kierował się do Shinjuku. Od wczoraj nie był u siebie w domu, a wszystko to przez mendę. Groźnie zmrużył oczy na samą myśl, ale wkrótce po tym się rozluźnił. Jakoś nie potrafił się rozgniewać na kleszcza.  Zresztą, siedzenie samemu w domu było nudne.

Drzwi od windy rozsunęły się z cichym ding. Chwilę później Shizuo znalazł się przed drzwiami apartamentu kleszcza, które otworzyła mu jego sekretarka.

- To ja wychodzę – rzuciła przez ramię, najwyraźniej kończąc swoją pracę. Ubrała płaszcz i wyszła, nawet nie oglądając się za siebie.

- Na razie, Namie-san~  - głos kleszcza był nieco stłumiony.

Shizuo rozejrzał się po salonie, ale nigdzie go nie zobaczył. Musiał być gdzie indziej.

- Izaya? – zawołał.

- Czekaj, zaraz przyjdę.

Blondyn słyszał szum wody, Izaya chyba mył ręce, bo chwilę później był już w salonie.

- Masz sushi~? – spytał z lekkim uśmiechem.

- Mam, mam – westchnął Shizuo, siadając na kanapie, a kleszcz zajął miejsce tuż obok– Jakbyś nie mógł sobie zamówić… Simon przecież by ci przyniósł.

- Nie ma niczego fajnego w jedzeniu samemu, Shizu-chan.

Shizuo skinął głową. W sumie to menda miała rację. Samemu zawsze miało się jakoś mniejszy apetyt. Takie duże mieszkanie jak Izayi, w dodatku grobowa cisza, gdy nikogo nie ma… i nic więcej. Właściwie to Heiwajima nie dziwił się, czemu menda użyła tak oczywistego pretekstu jakim jest sushi do tego, aby przyszedł. Zresztą, po tym jak dzisiaj prawie został zabity miał prawo chcieć towarzystwa – nawet ktoś taki jak on po czymś takim pewnie czuł się nieco niepewnie.

Brunet poczuł jak Shizuo kładzie mu na kolanach pudełko. Prawdopodobnie z ootoro. Otworzył je i wziął kawałek. Włożył kawałek do buzi i nie mylił się. To było ootoro. Uśmiechnął się – A ty co masz, Shizu-chan~? – zapytał.

- Właściwie to nic sobie nie kupiłem… - blondyn podrapał się po głowie, patrząc na paczuszkę z cienia na swoich kolanach – ale po drodze spotkałem Celty i dała mi onigiri. Ostatnio często mi coś daje.

Izaya się zaśmiał, nie potrafiąc rozszyfrować, czemu bezgłowa to robi – Dziwne, że Shinra nie jest zazdrosny! – powiedział, wciąż się śmiejąc – A daj mi jedno, to dam ci trochę otooro~

Shizuo rozwinął paczuszkę od Celty i zanim Izaya w ogóle zdążył wyciągnąć rękę, wsadził mu onigiri do buzi.

- Mnn! – mruknął brunet, szybko je sobie wyjmując i odgryzając przy tym sporą jego część – Shizu-chan, bo mnie udusisz i co wtedy?! – powiedział z pełną buzią.

Shizuo jedynie się zaśmiał i wziął sobie od Izayi kawałek ootoro.

- To jest pycha~~ - westchnął Izaya, biorąc kolejnego gryza – Ciekawe jakby smakowało ootoro zrobione przez Celty…

- Pewnie dobrze – Shizuo mówiąc to, ściągnął z nosa okulary.

- Wybitnie, a nie dobrze! A! Shizu-chan, przyniesiesz coś do picia? – zapytał, oblizując brudne od ootoro palce lewej ręki, a w prawej wciąż trzymał onigiri.

- W porządku – westchnął blondyn, po czym z lekkim uśmiechem spojrzał na pałaszującego bruneta – Wcinasz jak dzieciak – zaśmiał się, gdy wracał już z kuchni z butelką coca coli i dwoma szklankami.

- Skoro Celty i Denis robią mi takie pyszne papu, jak swojemu dziecku, to chyba oczywiste~

- Celty zrobiła to mi, a nie tobie.

- Szczegóły, szczegóły~ - zaśmiał się informator, machając ręką.

Shizuo pokręcił głową z lekkim uśmiechem na twarzy i nalał coli do szklanek – Trzymaj – powiedział, dając kleszczowi szklankę.

- Gdzie..? – mruknął Izaya, nieco niepewnie wysuwając przed siebie dłoń.

Shizuo jedynie westchnął, złapał go za nadgarstek i naprowadził jego trzymaną przez siebie dłoń na szklankę.

- O, dzięki – brunet lekko się uśmiechnął – No a… jak było w pracy~? Dowiedziałeś się może przypadkiem czegoś, co mogłoby mi się przedać?

- Nie – pokręcił głową.

- Ładna dłużniczka przyciągnęła twoją uwagę, czy może oddawałeś się swoim papierosom? – zaśmiał się Izaya.

- Papierosy – powiedział Shizuo, lekko się krzywiąc – Właściwie to nie lubię jak dłużniczkami są kobiety. Nie mogę im przywalić.

Izaya zaczął się śmiać, gdy to usłyszał i prawie nie wylał przy tym coli. Bawiło go to – Cóż, za szlachetność, Shizu-chan!

- Zamknij się – syknął blondyn, szturchając przy tym mendę ramieniem.

- Ale na przyszłość staraj się czegoś dowiedzieć. Twoja praca polega głównie na chodzeniu po mieście i kontakcie z ludźmi, więc masz szansę na zdobycie wielu informacji. Tym bardziej, że dłużnicy się ciebie boją, więc dużo ci powiedzą.

Shizuo jedynie westchnął i zsunął się nieco z kanapy, głębiej się w niej przy tym zatapiając. Wziął łyka coli – Postaram się – burknął leniwie.

- Kipisz entuzjazmem – prychnął Izaya, wkładając do buzi kolejny kawałek ootoro – A daj mi jeszcze onigiri~

Shizuo podał mu jedno bez słowa.

- A tak a propos kobiet, to niewidomi podobno mają powodzenie… – mruknął nieco zamyślony.

- Serio? – Shizuo przeniósł na niego zaciekawiony wzrok.

- No wiesz, wiele bardzo ładnych kobiet ma wyssane z palca kompleksy, więc bycie z kimś niewidomym, to dla nich duży plus. Zresztą, jak nie widzę, to mógłbym się przespać nawet z jakąś niekoniecznie ładną – wzruszył ramionami – Mała różnica.

Blondyn skinął głową. Miało sens. Przeniósł wzrok na wielkie okno za biurkiem Izayi

- Chyba będzie padać – powiedział.

- Serio? – zdziwił się Izaya.

- Mhm, są ogromne i ciemne chmury.

- Sprawdź pogodę – brunet mówiąc to, podał mu swój telefon.

Shizuo nie zajęło to dużo czasu – No, ma być burza – westchnął.

- Nie byłoby fajnie, jakby trzepnął cię piorun – zaśmiał się Izaya – Jestem zdania, że i tak pewnie byś przeżył, ale… nie ma co kusić losu~

- Wynajmiesz mi kanapę?

- W zamian za ootoro wszystko – zaśmiał się brunet, zjadając już ostatni kawałek – Ale jestem pełny… - westchnął.

Shizuo odłożył jego telefon na stolik, po czym spojrzał na Izayę.

- Ubrudziłeś się, – powiedział – masz trochę ryżu.

- Gdzie?

Izaya starał się zetrzeć go dłonią, ale zrobił to ze złej strony.

- Poczekaj – mruknął Shizuo i przysunął się trochę. Złapał go za policzek, żeby się nie ruszał i starł mu kciukiem dwa ziarenka ryżu z kącika ust.

Izaya nie wiedział, o co chodzi. Nie rozumiał, czemu Shizuo tak długo trzyma jego policzek, żeby się nie ruszał. Przecież starł już ziarenko. Szerzej otworzył oczy, gdy w końcu dowiedział się czemu. Poczuł na swoich ustach miękkie odpowiedniki blondyna.

I wtedy właśnie zadzwonił telefon.

Shizuo odsunął się od Izayi, zerkając w stronę wibrującego urządzenia, które leżało na stoliku.

- Kto dzwoni? – spytał Izaya, jak gdyby nigdy nic.

Blondyn przyjrzał się ekranikowi komórki i przeczytał wyświetlane imię – Chikage.

- To akurat może poczekać – mówiąc to, Izaya uśmiechnął się asymetrycznie i przyciągnął Shizuo z powrotem do siebie.

Chciał go znowu pocałować, ale Shizuo go lekko odsunął i cicho odchrząknął.

Brunet nie do końca go rozumiał – No to chcesz, czy nie?

- Nie wiem.

Izaya się zaśmiał – Takiego dziwnego czegoś jak ty, to ja jeszcze nie widziałem – pokręcił głową, puszczając go – Już myślałem, że pobawię się twoimi uczuciami, skoro mnie pocałowałeś, ale skoro ty „nie wiesz, czy chcesz”, to nie miałoby sensu – lekko się skrzywił, po czym westchnął – Czasem działasz aż za bardzo impulsywnie…

Shizuo poczuł jak jego żyłka na skroni lekko pulsuje – Odepchnąłem cię, bo czułem, że coś śmierdzi – wysyczał przez zęby.

- Zaskakujące jakiego ty masz nosa do tych spraw – zaśmiał się Izaya – No to teraz zapewnię cię, że nie będę chciał się tobą bawić – mówiąc to, lekko się uśmiechnął i do niego przysunął, opuszkami palców szukając jego ust.

- Przestań – Shizuo odtrącił jego dłoń.

- Ale kiedy to ty sam zacząłeś~ tylko Rocchi trochę niegrzecznie ci przerwał.

- Rocchi? – spytał blondyn, nie rozumiejąc, o kogo chodzi.

- Chikage Rokujou.

- Znowu jakieś głupie ksywki…– Shizuo wywrócił oczyma.

- Cicho, tak jest fajnie~

- Jasne – burknął blondyn, po czym wyciągnął z kieszeni spodni papierosa i go zapalił.

Zaciągał się dymem, wsłuchując się w dobiegający zza okna odgłos deszczu. Chwilę później zagrzmiało. Lampka na biurku będąca jedynym źródłem światła w pokoju zgasła.

- Cholera – syknął Shizuo.

- Co jest?

- Chyba wywaliło korki… albo żarówka się przepaliła, nie wiem.

Izaya cicho się zaśmiał – To nawet fajnie~  nie szukaj świeczek. Jak jeszcze trochę się ściemni, to też nie będziesz nic widział. Będzie sprawiedliwie.

Shizuo westchnął i wymamrotał coś w stylu „niech ci już będzie”, po czym opadł na kanapę, ze znudzenia rozglądając się dookoła.

- Właściwie to czemu mnie pocałowałeś? – spytał nagle Izaya. Nie mógł nic na to poradzić, po prostu był cholernie ciekawy.

- Po prostu tak wyszło – burknął Shizuo – zamknij się lepiej, bo sobie pójdę, walnie we mnie piorun i nie będziesz miał swoich oczu.

­Brunet cicho się zaśmiał – Raczej Rybiej Gały.

Shizuo groźnie się skrzywił.

- Shizu-chan, jakie jest prawdopodobieństwo, że kopnie cię piorun?

- Nie wiem, ale ponad osiemdziesiąt procent trafionych to faceci – blondyn wzruszył ramionami niezadowolony z faktu, że Izaya znowu zaczął się śmiać.

- To nawet ja tego nie wiem, a jestem informatorem – powiedział wciąż rozbawiony Izaya – To tak samo jak wtedy, gdy mówiłeś temu gościowi jakie są szanse na to, że uda ci się go zabić spojrzeniem, pamiętasz~? Same bezużyteczne pierdoły.

- A zamknij się – Shizuo burknął po raz kolejny, wbijając mu łokieć między żebra – Nie moja wina, że to zapamiętuję. I właściwie to skąd wiesz, co komuś powiedziałem?

- Ja wiem sporo rzeczy~ Shizu-chan.

Shizuo po raz kolejny się skrzywił – Niestety – bąknął.

Siedzieli tak jeszcze przez jakiś czas i rozmawiali o niewiele znaczących rzeczach. Shizuo dolał sobie jeszcze trochę coli, ale mniej więcej przez to zachciało mu się do toalety.

- Muszę siku – westchnął w końcu blondyn, wstając z kanapy.

- Na piętrze, pierwsze drzwi na lewo – odpowiedział mu brunet.

Shizuo rozejrzał się dookoła – No tak… ale ja ledwo widzę schody.

Izaya się zaśmiał i zadowolony rozsiadł na kanapie – No to masz problem, Shizu-chan~

Shizuo zacisnął dłonie w pięści. Podszedł do ściany, starając się o nic nie potknął i mrużył przy tym nieco oczy, łudząc się, że może zrobi się przez to nieco jaśniej. Namacał na ścianie pstryczek i go nacisnął.

- Oszukujesz – powiedział Izaya, gdy usłyszał ciche pstryk.

- Cicho – warknął blondyn – i tak nie działa. To jednak korki.

Brunet cicho się zaśmiał – Nie jest mi przykro~