Durarara!! "おっぱい" - oneshot [Roppi x Tsuki]

Nie ma wśto, bo żałoba i brak motywacji do czegokolwiek z gatunku innego niż angst ;c;  Blogi umierają T^T  Alexa R.I.P.  wszyscy mamy nadzieję, że wrócisz <3  *mówi nie tylko w swoim imieniu* no chyba, że nie możesz~

Biorąc sprawy bardziej na serio... nie ma wśto, bo w szkole nadal zapierdulaj i jak wracam do domu, to tylko łóżko, pies i opierdalanie się, a mózg po prostu nie działa x.x

Tak czy inaczej, zapraszam do czytania i dla lepszego efektu włączcie sobie Dejwiego Dżonsa, bo przy tym pisałam~

Czas akcji: 2 połowa XVII wieku

Miejsce akcji: Gdziekolwiek lub jak ktoś chce, to Jamajka (czyli jednym słowem zerżnięte z Piratów z Karaibów xDD)

*おっぱい (czyt. oppai) – słowo to opisuje uczucie czekania na osobę, o której się wie, że nigdy nie wróci.

~~~~~~~~~~~~~~

おっぱい*
Perspektywa Roppiego

Im mocniej staram się przypomnieć sobie Twoją uśmiechniętą twarz, tym więcej szczegółów zapominam. Nie potrafię zrozumieć, dlaczego tak jest. Dlaczego zapominamy to, o czym z całego serca chcemy pamiętać? I dlaczego pamiętamy rzeczy, o których chcielibyśmy zapomnieć? Pamiętam jedynie Twój płacz…

Tyle dni spędziłem tu bez Ciebie, w samotności myśląc o rzeczach, których nigdy Ci nie powiedziałem… Moje serce jakby roztrzaskało się o skały i mimo że chcę pójść Cię poszukać, to i tak nie mogę.

Jestem przykuty łańcuchem do ściany i sam nie pamiętam, kiedy ostatnio widziałem niebo. Do mojej celi promienie słońca wpadają przez wąską szczelinę, a jedyne co jestem w stanie zobaczyć, to to jak rozpływają się one po wyłożonej kamieniem podłodze. Nie mogę poczuć ich ciepła na swojej skórze, ani zobaczyć chmur – tak samo jak nie mogę poczuć Twojego dotyku, ani zobaczyć uśmiechu.

Byłeś… i nadal jesteś moim niebem. Bo Ty wciąż gdzieś tam jesteś, prawda? Za morzem, za oceanem… na zupełnie obcym i nieznanym mi lądzie… gdziekolwiek, byle nie tu. Naprawdę wierzę w to, że przeżyłeś i zyskałeś szansę na rozpoczęcie wszystkiego od nowa. Ta myśl sprawia, że mimo wszystko się uśmiecham. Mimo zbliżającej się wielkimi krokami śmierci, uśmiecham się przez łzy.

A co jeśli… jeśli po prostu nie byliśmy sobie pisani? Zrodzeni na tej samej planecie, ale należący do dwóch zupełnie innych światów. Jeśli tak, to czemu byliśmy ze sobą tacy szczęśliwi? Czemu dopiero przy Tobie potrafiłem cieszyć się życiem? Chciałeś mi pokazać, że – wbrew temu co sądzę – ten świat jest naprawdę piękny. Ale koniec końców to Ty stałeś się całym moim światem. Światem, który mi odebrano.

Tylko proszę, nie zapominaj o mnie. Pamiętaj, że dla mnie zawsze będziesz skarbem. Skarbem, którego –  nieważne jak długą drogę przebędę – i tak nie będę mógł nigdy w pełni posiąść.

Moje życie już dobiega końca. Zostało mi naprawdę niewiele czasu. Codziennie przychodzi do mnie strażnik z jedzeniem, a dziś powiedział mi, że to już jutro. Naprawdę nie wiem, co ze mną zrobią. Rozstrzelają? A może nie chcą marnować prochu na kogoś takiego jak ja i po prostu mnie powieszą?

Wiem, że sam mówiłem Ci o tym, jak bardzo chciałbym umrzeć… mówiłem, że brzydzę się tym światem… ale prawda jest taka, że odkąd Cię poznałem, zrozumiałem, że przez cały ten czas się okłamywałem. Tak naprawdę to bałem się śmierci. Teraz też się jej boję. Trzęsę się i płaczę, nie potrafiąc zrozumieć, że to już naprawdę jutro.

Jutro umrę. Zniknę z tego świata już na zawsze. Moje dawne marzenie się spełni. Tylko że… teraz moim jedynym marzeniem jesteś Ty.


~~~~~~~~~~~~

I to tyle~ Wiem, że krótkie, ale zmęczenie, szkoła... i jeszcze moja wena gdzieś sobie polazła (a pomysłów jak na złość przybywa) x.x Aa~ i zaległe Wszystkiego Najlepszego dla Roppiego, bo miał urodziny w poniedziałek ;)

PS  Jak znacie, to dajcie linki do jakichś dobrych opo z Drrr, bo zauważyłam, że większość blogów, które obserwuję albo umiera, albo tam coś cicho, więc~~   no więc reklamujcie w komentarzach siebie/swoich ulubieńców/znajomych, itp.   ;)  I ogólnie piszcie, czy się wam Oppai podobało :D

PPS  To już setny post na tym blogu *^*   okrągła liczba~~!!!