Durarara!! "Widzieć świat twoimi oczyma" - rozdział 6

Coś cisza na blogach ostatnio  .3.  Na moim też xD Męczyli mnie egzaminami próbnymi, ale nie że nie miałam czasu, czy coś. Po prostu byłam    c h o l e r n i e zmęczona! Mój mózg nie funkcjonował poprawnie xD Ale teraz jest już w porządku i mam nadzieję, że już tak zostanie, a przynajmniej na jakiś czas.

~~~~~~~~~~

Rozdział 6

Zaistniała sytuacja nie tylko go ekscytowała, ale też i podniecała. Denerwująca niewiedza przyprawiała o gęsią skórkę, tak samo jak i grzmot dobiegający zza okna, który dodatkowo zagęścił atmosferę. Wszystko było takie ekscytujące!

Postanowił zaryzykować i spytał – Tęskniłeś, blondasku?

Mimo, że nie zdawał sobie z tego sprawy, to wszystkie spojrzenia skierowały się na niego, a w szczególności spojrzenie Shizuo.

- A mało ci jeszcze, mendo? – warknął w odpowiedzi były barman i zabrał Shinrze swoją rękę.

- Nie, Shizu-chan, wyjątkowo nie. Wydaję mi się, że mam już dość twoich ingerencji w mój styl życia – zaśmiał się gorzko Izaya i schował ręce do kieszeni.

W jednej z nich znajdował się scyzoryk i gdy opuszki jego palców się z nim zetknęły, poczuł się pewniej. Dobrze wiedział, że i tak nie zrobiłby z niego dobrego użytku, ale gdyby tak rzucać, kierując się słuchem… zaśmiał się w myślach. To było dobrym trikiem w filmach, ale w rzeczywistości szanse na powodzenie były znikome.

Jego westchnienie przerwało ciszę, co sprawiło, że zmarszczka pomiędzy brwiami Shizuo się wygładziła, a Mairu spojrzała nieco zdziwiona na swojego brata. Normalnie Izaya przy nikim nie wzdychał, ale teraz gdy nikogo nie widział, nie potrafił odgonić od siebie bezustannego wrażenia, że jest sam. Jakby nikogo przy nim nie było. Cała ta ciemność dookoła sprawiała, że czuł się odosobniony. Oczywiście nie był typem osoby, która jakoś szczególnie ubolewała z powodu samotności, ale mimo to uczucie oddzielenia od swoich ukochanych ludzi, było na tyle uporczywe, aby psuć mu humor. Sam nie do końca wiedział, co o tym wszystkim sądził. W jednej chwili wierzył w swoje oczywiste kłamstwo odnośnie tego, że mu to odpowiadało, a w drugiej zaczynał wątpić. Nie miał pojęcia czemu tak było. Przecież zawsze był pewien swoich poglądów. Ściśle się ich trzymał i opierał na nich swoje akcje. Tylko, że teraz był jakby trochę zagubiony. Może nie lubił się do tego przyznawać, ale zdawał sobie z tego sprawę.

Gdy tak rozmyślał na jego twarzy nie pojawiła się żadna niechciana emocja. Nie mógł popełnić takiego błędu. Westchnienie to jedno, ale nie panowanie nad wyrazem twarzy w obecności swojego największego wroga, było po prostu niedopuszczalne.

- Przynajmniej nie pakujesz się już w kłopoty – wtrącił się Shinra, chcąc dostrzec pozytywy, których oczywiście nie było.

Izaya znowu się zaśmiał i tym razem jego śmiech był pełen kpiny – Shinra, myślałem, że znasz mnie na tyle dobrze, aby z łatwością stwierdzić, że tak łatwo nie porzucę tego, co robię.

Shizuo prychnął i wywrócił oczyma – Chyba nie powiesz mi, że nadal chcesz się bawić w wariata?

- A jeśli tak, to co? – w głosie bruneta wyraźnie było słychać wyzwanie.

Heiwajima nagle poczuł, że już nie wytrzyma. Nie wiedział dokładnie, co tak bardzo wkurzyło go w tej odpowiedzi, ale w jednej chwili coś pękło i nie był w stanie już dłużej nad sobą zapanować. Może tak bardzo zirytowała go pewność siebie kleszcza? W tej chwili go to nie obchodziło. Po prostu się do niego zbliżył i mocno popchnął go na ścianę, przyszpilając go do niej. Zacisnął jedną dłoń na kołnierzyku jego kurtki, głośno przy tym warcząc.

Choć Izaya o tym nie wiedział, to Mairu właśnie przyciskała do szyi blondyna swój scyzoryk. Dostała go na urodziny od siostry. Reakcja bliżniaczki na wybuch Shizuo była tak szybka, że Shinra z trudem zarejestrował całe to zdarzenie.

Brunet niemalże czuł bijący od swojego wroga żar i jego przyspieszony oddech na swojej skórze. Dobrze wiedział, że mógł go zranić ostrzem w swojej kieszeni. Nie musiał go widzieć, skoro teraz był aż tak blisko. Mimo to się nie ruszał. Uśmiechał się z zadowoleniem, patrząc przed siebie.

- I co, Shizu-chan? – prychnął – Tak po prostu mnie uderzysz? Bezbronnego?

- Nie jesteś bezbronny – wysyczał w odpowiedzi blondyn.

- Hmm… pewnie masz rację – niby obojętnie wzruszył ramionami – ale sam fakt uderzenia niewidomego… - Izaya pokręcił głową z dezaprobatą – Aż tak nisko upadłeś Shizu-chan?

Poczuł jak uścisk dłoni Shizuo na materiale jego kurtki się zacieśnia.

- Powinienem był cię zabić wcześniej – warknął groźnie, a po jego szyi spłynęła odrobina krwi. Mairu mocniej docisnęła scyzoryk.

- Powinieneś – skinął głową informator. Nadal patrzył przed siebie, nie do końca wiedząc co dokładnie ma przed oczyma.

- Możecie skończyć? – wtrącił się Shinra. Po tonie jego głosu słychać było, że ma już dość – Musicie nawet w takich okolicznościach?

- Takich, to znaczy jakich?! – wydarł się Shizuo – Takich, że menda jest ślepa!? To niczego nie zmienia – prychnął – No chyba, że dla ciebie.

Shizuo po raz ostatni dopchnął Izaye do ściany, a następnie się od niego odsunął,  posyłając mu pełne obrzydzenia spojrzenie.

- Dla mnie zmienia – potwierdził doktorek, skinając przy tym głową – Dla ciebie też, nie udawaj, że tak nie jest. Dobrze wiem, że masz sumienie.

Izaya od razu wybuchł śmiechem, który poniósł się po całym pokoju, a wszystkie spojrzenia skierowały się ponownie na niego - Sumienie! Ty chyba sobie żartujesz Shinra. Ktoś taki, jak on miałby mieć sumienie? Wyrzuty sumienia, to ludzki przywilej… a raczej przekleństwo – mówiąc to, czuł się naprawdę dziwnie. Obco. Jakby nie był sobą.

Doskonale wiedział, że Shizuo mógłby mieć wyrzuty sumienia, ale z całą pewnością nie względem swojego największego wroga. To już zakrawało na komedię.

- Wcale nie mam wyrzutów sumienia – burknął obojętnie blondyn. Jednak coś w jego tonie głosu podpowiadało Izayi, że kłamie. Gdyby tylko informator mógł teraz zobaczyć wyraz jego twarzy…

Heiwajima z wyrzutami sumienia – omijał go tak ekscytujący widok. Niezadowolony na chwilę zamknął oczy. Sam nie wiedział, czego oczekiwał po otworzeniu ich. Może tego, że tak jak w swoim śnie, zobaczy jakiś przebłysk? Zabawne… naprawdę poczuł się rozczarowany, gdy po rozchyleniu powiek nic się nie zmieniło.

- Szkoda, że nie umiesz kłamać – powiedział z dziwnym spokojem. Był zmęczony. Trochę niewyspany, ale to co męczyło go najbardziej, to granie. Ciągłe, bezustanne udawanie, że wszystko jest jak dawniej, mimo że wcale tak nie było.

W odpowiedzi usłyszał prychnięcie.

- Skoro tak bardzo męczy cię poczucie winy, to może upiecz mi przeprosinowe babeczki, co Shizu-chan? – zaśmiał się.

- Żarty sobie stroisz? – burknął niezadowolony blondyn.

- Iza-nii… - powiedziała cicho Kururi. Razem ze swoją siostrą nie do końca wiedziała o co chodzi – upieczemy.

Informator zignorował siostrę i nie odpowiedział jej. Jasne, upieką. Może kiedyś.

- Chociaż w sumie to nie – zaśmiał się krótko – Jeszcze byś je otruł.

Shinra podejrzliwie spojrzał na bruneta. Po wyrazie twarzy Orihary wyraźnie było widać, że na coś wpadł, a to tylko dodatkowo niepokoiło Kishitaniego.

- Więc, Shizu-chan… – zaczął, wkładając ręce do kieszenie i przeniósł ciężar ciała na pięty, a później na palce – Co ty na to, żeby jakoś wynagrodzić mi to, co zrobiłeś? – zapytał, nawet nie zdając sobie sprawy z tego, że blondyn zabijał go spojrzeniem. W porównaniu z innymi osobami w pokoju, Izaya wyglądał naprawdę beztrosko, lecz wcale się tak nie czuł.

- Chyba do reszty zgłupiałeś – prychnął.

- Przyznaj, że na to zasługuję. Wypadałoby mi chociaż kupić kwiaty, gdy byłem nieprzytomny, nie sądzisz? Tego chyba wymaga dobre wychowanie – uśmiechnął się przemądrzale. Plótł od rzeczy, ale wiedział, że dzięki temu osiągnie cel, jaki przed sobą postawił – Chociaż… po bestii takiej jak ty mogłem się tego spodziewać – zaśmiał się gorzko.

Shizuo głośno warknął i zacisnął dłonie w pięści. Mairu natychmiast zastąpiła mu drogę do Izayi, nadal trzymając w dłoni scyzoryk.

- Jeśli się nie zgodzisz na to, czego chcę Iza-nii, to „Zderzenie wspomnień” będzie ostatnim filmem w jakim zagrał Yuhei-san – odezwała się nagle.

- M-Mairu! – wykrzyknął Shinra – Co ty mówisz?! Nie wolno tak!

Uśmiech Izayi przybrał na sile. Nie przewidział tego, że Mairu będzie w stanie powiedzieć coś takiego. Bliźniaczkom naprawdę aż tak zależało na swoim starszym braciszku? Byłyby zdolne skrzywdzić dla niego obiekt swojej obsesji? Wyciągnął z kieszeni dłonie. Ludzie naprawdę byli zaskakujący… a wplątywanie we wszystko Shizuo dostarczało tylko dodatkowych wrażeń.

- Więc, Shizu-chan? – spytał, lekko przekręcając głowę na bok.

Blondyna zamurowało. Nie spodziewał się takiego ataku ze strony bliźniaczek. Wbrew temu, czego można by się było spodziewać, naprawdę były przywiązane do swojego brata. Cóż, w końcu to rodzeństwo, tak? Mogą udawać, że dla spotkania z Kasuką mógłby zabić swojego brata, ale koniec końców i tak było to kłamstwem.

- Gadaj czego chcesz, to może się zastanowię – burknął, mrużąc przy tym oczy i sięgnął po papierosa.

Kishitani zmarszczył nos – Shi-

- Zamknij się Shinra! – warknął blondyn, przerywając okularnikowi.

Doktor jedynie westchnął i zważywszy na okoliczności wyjątkowo pozwolił blondynowi zapalić.

- Dowiesz się później – odpowiedział zadowolony Izaya. Zaczynało mu się to powoli podobać. Współpraca sióstr naprawdę była miłym zaskoczeniem. Nie wiedział, że aż tak bardzo im zależało.

- Czyli chcesz, żebym się zgodził, mimo że sam nie wiem na co?

- Ujmę to inaczej – wziął głębszy oddech – Jeśli chcesz, aby twój brat żył – skinął głową w stronę, z której dochodziły do niego głosy bliźniaczek, czyli dokładnie tam gdzie stały – to musisz się zgodzić.

Kochał szantażować ludzi. Naprawdę. Było to jedną z najciekawszych rzeczy zaraz po manipulacji, ale nigdy nawet nie przypuszczał, że będzie zaszantażował Shizuo. Oczywiście okazji było wiele, ale żadna z nich nie była tak ciekawa jak ta.

~~~~~~~~~~~~~

Powinnam iść spać... ale chyba nie pójdę i wytrwam do wieczora ^.^  oby się udało xD  *zombie*

Aha! Mówiłam, że nie lubię tego opowiadania, co nie? Odwołuję xD  przy pisaniu tego rozdziału wpadłam na pewien pomysł *nie spoileruje*  i teraz mi się już wszystko podoba ^.^ hueheuheuehue  xD

I będzie drobna zmiana jeśli chodzi o termin zamieszczania notek. Zawsze było w niedzielę, a teraz będzie "mniej więcej w niedzielę"  xD  Czyli może być też sobota, albo poniedziałek, najpóźniej wtorek ^.^  no chyba, że będą jakieś utrudnienia, to wtedy to wiecie.

Miłego weekendu i powodzenia w szkole~~ Piszcie czy się podobało  :)