Rocznica~~bloga~~♥

Dzień dobry~~  ^^   dziś jest rocznica mojego bloga i z tej okazji chciałam przygotować dla was oneshota, w którym Shizuo i Izaya mieliby rocznicę, tylko, że coś nie wyszło x.x (czyt. wstała o 19 i za późno wpadła na ten pomysł, a wena od niej uciekła). 

Tak więc w tym wypadku, wszyscy biorą szampana i unoszą kieliszki w górę, żeby przeczytać co Miszu kiedyś napisała po pijaku.

Ostrzegam. TO JEST STRASZNE C:

~~~~~~~~~~~~

BYŁ PIĘKNY DZIĘŃ. SŁOŃCE MOCNO ŚWIECIŁO  W GÓRZE I WGL BYŁO ZAJEBIŚCIE. WSZYSCY SIĘ CIESYZLI, JAK ZWYKLE. TYLKO SHIZUO MIAŁ  ZŁY HUMOR, ALE ON ZAWSZE BYŁ ZŁY. NAGLE SPOTKAŁ KOGOŚ KTO TYLKO WKURWIŁ GO JESZCZE BARDZIEJ. IZAYA

- SHIZU-CHAN~! – WYKRZYKNĄŁ, BIEGNĄC NICZYM GAZELA I RZUCAJĄC SIĘ W OBJĘCIA BLONDYNA.

- HUH?

- KOCHASZ MNIE? – ZAPYTAŁ, UŚMIECHAJĄC SIĘ I ROBIĄC MINĘ TYPU .3.

- NIE.

- IDĘ SIĘ ZABIĆ! – WYCHLIPAŁ BRUNET I UCIEKŁ W STRONĘ ZACHODZĄCEGO SŁOŃCA.

~~~~~~~~~~~~

 W ogóle to nie ogarniam, czemu napisałam to drukowanymi literami xD

Wiem, że to jest krótkie .3.

To teraz następna pierdoła~~  coś co napisałam razem z moim ośmioletnim bratem ^^ Od czasu do czasu starałam się coś dodać o siebie, ale głównie to on mi dyktował co mam pisać x.x

~~~~~~~~~~~~

Miszu x Gita

Był piękny dzień. Słońce świeciło za oknem, prażąc przechodniów. Wszyscy narzekali na upał i szukali schronienia w cieniu. Byli źli, bo było za mało cienia.

Podążałem  leniwie za tłumem, wachlując się swoją czapeczką i zastanawiałem się, w co mógłbym się pobawić w tak upalny dzień. W domu była moja starsza siostra. Zastanawiałem się, co takiego robi. Wróciłem do domu, wszedłem do pokoju siostry i spytałem ją, co robi.

- Oglądam anime - odpowiedziała, spoglądając na mnie.

-  Nie chcę  ci przeszkadzać, ale coś się stało z ludźmi. Powiesz mi o co chodzi? - spytałem.

- Skąd mam wiedzieć? - wzruszyła ramionami - Może to plaga zombie?

- Nie żartuj sobie. Jesteś głupia - stęknąłem niechętnie.

- Może szukają cienia? - spróbowała odgadnąć.

- No i to jest poprawna odpowiedzieć. No to pa, idę do swojego pokoju - powiedziałem swojej starszej siostrze.

- To idź, papa - mruknęła na odczepne.

Poszłem (on tak powiedział, to tak napisałam xD) do swojego pokoju i zacząłem myśleć, co robić. Otworzyłem okno i patrzyłem na tłum szukający cienia. Myślałem i myślałem, aż wreszcie wymyśliłem, że pójdę po kolegę i będziemy stać tylko na cieniu, unikając tego słońca. Ponownie wyszedłem z domu i zacząłem go szukać. Niestety nigdzie go nie było, więc postanowiłem zadzwonić po niego domofonem. Powiedział, że zaraz wyjdzie. Czekałem na niego, patrząc na tłum, aż nagle rzucił się on na mnie, ponieważ tam gdzie stałem był cień. Byłem cały podeptany. Mój kumpel już przyszedł i pomógł mi się pozbierać. Miał w kieszeni plastry i nakleił mi je na rany. Następnie bawiliśmy się we wcześniej wymyśloną przeze mnie zabawę. Powoli zbliżała się noc. Poszłem (znowu tak powiedział .3.) spać. Śniło mi się to, o czym powiedziała mi moja siostra. Wszyscy ci ludzie byli zombie. Uciekałem, uciekałem i kiedy się zmęczyłem, to tak stękałem i stękałem i stękałem (musiałam to podkreślić xD), aż nagle mnie dopadli. Obudziłem się w swoim łóżku i szybko poszłem (znowu ._.) do mamy i taty. Powiedziałem im o swoim śnie. To wszystko wina mojej siostry i tego, co mi powiedziała. Rodzice dali jej karę na laptopa, telefon, a nawet telewizję. Trwała ona jeden dzień.

Miszu powoli staczała się i staczała. Z każdą godziną cierpiała coraz bardziej. Nie potrafiła wytrzymać bez swojego yaoi. Zupełnie jakby ktoś wyssał z niej życie. Już miała zamiar szukać sznura i zakończyć swój marny żywot, gdy nagle zegar wybił północ i jej kara dobiegła końca. Przeszczęśliwa wybiegła z salonu i zaczęła skakać dookoła, natychmiast oddając się swojemu uzależnieniu.

Mama i tata kazali nam sprzątać na strychu (tylko, że my nie mamy strychu). Miszu kazała mi wziąć coś z góry. Musiałem się podrapać i wszystko spadło na jej głowę. Kiedy się obudziła, straciła pamięć. Ukrywałem to przed rodzicami, ponieważ bardzo się bałem. Już jutro mieliśmy dokończyć sprzątanie strychu. Pomyślałem sobie, że może, gdybym znowu zrzucił jej pudło na głowę, to odzyskałaby pamięć. Tak też zrobiłem. Odzyskała pamięć i strasznie na mnie nakrzyczała.

- To ja pomogłem ci odzyskać pamięć - powiedziałem.

- Jaką znowu pamięć?! Ja nie straciłam pamięci! - krzyknęła.

- Straciłaś, gdyby nie ja, to byś już nic nie pamięała. Ciesz się.

Koniec.

~~~~~~~~~~~

No więc WTF?! To opowiadanie to typowe znęcanie się nade mną  ;-; najpierw Gita dał mi karę, a potem walnął mnie dwa razy pudłem w łeb x.x  

Miszu R.I.P.

I tak o to moja kariera pisarska legła w gruzach :D  *tarza się po ziemi, nie wiedząc co innego zrobić*